30 06 08 - 16:30
Hoofdstuk zes: in de krant
Het tropisch-paradijsgehalte van Curacao is momenteel een vleugje minder dan in mijn eerste periode hier: afgelopen week is er weer geprobeerd in te breken
in het studentenhuis achter het onze en in een auto op ons terrein, het regent sinds een week veel en hard. En de rellen – tja, de rellen.
Naar aanleiding van de gruwelberichten die sinds gisteren ook bij jullie in de kranten staan (zie www.telegraaf.nl/binnenland/1386895/__Nederlanders_gebeten_hond__.html?p=37,1, www.volkskrant.nl/binnenland/article1036385.ece/Nederlanders_aangevallen_op_Curaccedil_ao?source=rss en EditieNL hing vanmorgen ook al aan de telefoon) wil ik even vertellen dat het met mij uitstekend gaat.
Een klein groepje Curacaoenese politici plus aanhangers wil dat Nederland zich niet langer met het eiland bemoeit. In hun ogen is alles dat Nederlands is om die reden hartstikke fout. En blijkbaar geldt het recht van meningsuiting hier naast woorden ook voor vuisten en stenen. Politiek gezien heb ik hier niet echt een gefundeerde mening over, ik zit er niet goed genoeg in en ken niet alle standpunten van voor naar achter. Ik moet mijn mening baseren op dat wat ik weer uit tweede of derde hand te horen krijg. Zelf ben ik geneigd te denken dat dit eiland zonder Nederlandse steun (lees: geld) in drie minuten ten onder gaat.
En dan het racismehoofdstuk: het mag duidelijk zijn dat ik dat afkeur. En echt niet alleen omdat ik nu tot het lijdend voorwerp behoor. Waarom konden we ook alweer niet gewoon met z’n allen gezellig bij elkaar zitten? Feit is dat de grens tussen Nederlander/Curacaoenaar een heel dunne is: blank is niet automatisch Nederlands. De jongen in de plas bloed op de foto is dan ook een Curacaoenees, geen Nederlander. Het probleem is alleen (ik leen hier even een citaat van een local) dat het maar heel even kost om a la de lokale Geert Wilders een breuk in de bevolking te creeeren, maar dat het twee generaties duurt voor alles weer een beetje koek en ei is.
Het slechte nieuws: ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat dit pas het begin is. Maar maak jullie niet teveel zorgen. Het is een kleine groep, dus de kans dat ik ermee in aanraking kom, is niet zo groot. En aangezien ik om vijf uur op moet, sta ik doordeweeks toch nooit in de nachtelijke uurtjes in de Nachtwacht.
Volgende keer weer een gezellig verhaaltje, hij staat al in de steigers. Ik moet alleen het onderwerp nog even om toestemming voor publicatie vragen. :)
Ayo!