19 03 09 - 06:56
Hoofdstuk 17: sneeuw!
Het winterregenseizoen is net zo plotseling weer voorbij als dat het begon. Daarna was er exact drie dagen een voorproefje van de lente en nu valt er alweer dagenlang wit spul uit de lucht. Als ik in een god geloofde, zou ik hem/haar Head & Shoulders aanraden.
Het is zoveel dat alles nu wit is. Maar dit is andere sneeuw dan in Nederland. Bewijsstuk A: hier blijft het liggen. Tientallen centimeters hoog. Bewijsstuk B: hij plakt beter. Dat resulteert in grotere sneeuwpoppen en beter met effect te werpen sneeuwballen. Geloof me, het aantal ballen dat klasgenoot, buurman en vriend – antwoord vier, alle bovengenoemde antwoorden zijn waar - Hassan vandaag tegen me aan heeft weten te slingeren, kan onmogelijk alleen aan zijn gooicapaciteiten liggen.
Bewijs C: deze sneeuw riekt niet. In Nederland ruikt de wereld anders met een laagje sneeuw op de grond, maar hier is de sneeuw geurloos. En omdat geur en smaak met elkaar in verbinding staan, bewijsstuk D: hij smaakt zelfs anders. Dat heb ik uitgebreid, heel wetenschappelijk, met mijn tong uit mijn mond staand, getest. Dubbelblind onderzoek natuurlijk, want ik had allebei mijn ogen dicht. Zweedse sneeuw smaakt nog steeds naar sneeuw, maar anders. Subtiel anders, denk aan het verschil in smaak tussen een zelfgebakken pannenkoek en eentje uit de supermarktkoeling.
De sleekwaliteit moet ik helaas schuldig blijven. Los van het feit dat ik geen slee en zelfs geen leenslee heb, weet ik niet hoe ik in het Zweeds moet vragen of ik het touwtje aan de trekhaak mag knopen.
Wat ik wel bijna jammer vind is dat dit land met sneeuw kan omgaan. Ik zit met regelmaat aan de radio gekluisterd om een bericht over een code rood sneeuwalarm op te vangen, maar nee. Persoonlijk heb ik altijd de grootste lol als heel Nederland plat ligt omdat er drie sneeuwvlokjes uit de lucht naar beneden komen. Dat ik zonder moeite naar huis kan fietsen omdat de meerderheid van de mensen naar het niet naar buitenadvies luistert. En ik de weg dus helemaal voor mij alleen heb. Dat geeft me altijd dat heel bijzondere gevoel: die sneeuw valt speciaal voor mij.
In Zweden hoef ik niet om zes uur op te staan om mijn voetstappen als een ware Neil Armstrong in het pak te plaatsen. De Zweden hebben in hun leven al zoveel sneeuw meegemaakt, dat ze veel liever over het geveegde paadje lopen. Ik zie het gedachtewolkje ‘stomme buitenlander’ bijna aan hun mond vastvriezen als ik weer als een blije kleuter naar buiten sprint om door de verse sneeuw te stappen. Hier is de sneeuw dus echt alleen van mij. Oké, en een heel klein beetje van Hassan.
© Ellen W.
@ iedereen: Geen plaatjes? Geen plaatjes. Mijn camera is niet meer, dus ik ben volledig afhankelijk van wat andere mensen schieten.
@ Elwin: Heeeeelp! Ik krijg sinds hoofdstuk zestien van die rare strepen in plaats van witregels ...
Reacties:
hmm.. hoe het is gekomen weet ik niet, maar zo ziet het er weer beter uit toch?
elwin - 19 03 09 - 15:11
Tack så mycket, Elwin!
Ellen - 19 03 09 - 17:28