18 04 10 - 14:32

Hoofdstuk 22: toet-toet-toetjes

Al mijn vriendjes geven etentjes. Ik ook. En das altijd hartstikke leuk – mijn broccolitaart is al net zo beroemd als mijn zelfgefabriceerde pizza. Maar de nieuwste trend is je gasten kost vanuit je thuisland voorzetten. Dus die pizza ben ik kwijt aan de Italianen en m’n quiche aan de Fransen. Potverdrie.



Dus ik moest er aan geloven. Ik heb al m’n argumenten in de strijd gegooid: er is een erg goede reden voor dat de Nederlandse cuisine niet net zo wereldwijd bekend is als de Italiaanse, de Mexicaanse en de Japanse. Stamppot is nou eenmaal niet zo spannend. En laten we er geen doekjes om winden – zo’n prak ziet er natuurlijk ook nog eens echt niet uit. Daar komt nog eens bij dat boerenkool en andijvie hier bij de Zweudse Appie niet bestaan, dus m’n enige optie is hutspot. En ja, dat lust ik zelf niet.

Tot nu toe heb ik me er steeds uit weten te kletsen met een mooi van A tot Z uit m’n duim gezogen verhaal dat waterdicht verklaarde waarom ik speculaasbrokken of pepernoten bij me had in plaats van een echte gang. Dat verhaal dat ik m’n groentjes bij de douane mocht inleveren omdat groene blaadjes plus uit Nederland komen héél verdacht is, was nog echt waar ook. En dat zelf speculaaskruiden mixen ook geen makkie is geloofden ze niet eens. Dus m’n vriendjes willen geen excuses meer, ze willen oud-hollandsche kost.

Dus wat doe je dan als, zoals dat zo mooi heet, vrouw van de wereld die daar he-le-maal geen zin in heeft? Dan ga je samenwerken. Vriendinnetje Oksana zou een Oekrainisch etentje geven, maar kwam in tijdnood. Dus ik zag mijn kans schoon en besloot een toetje te scheppen. En het wordt natuurlijk niet veel Nederlandscher dan met een vlaflip, volgens Wiki al in 1963 bedacht door mevrouw Reuvers-Ulijn uit Oss, wier man destijds bij Campina werkte. De naamsverklaring geeft Wiki niet, dus het blijft speculeren wie die Flip toch is.

Hoe dan ook: vlaflip dus. Met zelfgekochte aardbeienyoghurt, Cruesli en aardbeiensoep-saus en, jaja, zelfgemaakte vanillevla. Dat blijkt eigenlijk heel makkelijk te zijn. En het maakt m’n vriendjes nog blij ook.

Vla voordat ik met m'n bonte verzameling ingredienten ga spelen.

Poedervla in wording.

Tussentijds proeven - heul belangrijk!

Kijk, en dan hoef ik maar een klein beetje met de tijd te knoeien, en klaar is ... eh ... Flip.




Reacties: