dagboek
Maandag 20 December 2004
Ik leef nog!
Het is een plezante ontdekking dat ik niet de enige ben die merkt dat ik al een lange tijd niets van me heb laten horen! Voelt goed!
Dat ik niets van me liet horen, was niet omdat er ik niets doe en dat er hier niets gebeurd; eerder integendeel…
Eens zien, een kleine terugblik:
op het werk was het de hele week vrij druk. Dit komt vooral door de deadline van de “Early Birds” (mijn project afgelopen 5 weken) afgelopen vrijdag en de te bereiken targets (meer is beter, of op z’n YanBoulls “Mir ies Bietier!” ) Dus gretig als we zijn (tja mens) fijn de $125.000,00 gepasseerd! Wiehoe, roep ik dagen lang na elke update (als gevolg van een van Terry’s uitspraken: “matty, give me the sound” ) Tja, moet op een of andere manier onbewust in omloop gekomen zijn. Wiehoe!
(Oja, het orginele target was $75.000,00… niet slecht toch?)
De vrije uren werden besteed in onder andere ‘The Bookstore’, ‘Bronte’ (strand 1) en ‘Bondi’ (strand 2), onder de brug van 22.00 tot 3.00 als onderdeel van een afscheidspicknick (daar moet ik nog wat over vertellen, lees verder!), en op het werk (met storm, zonsondergang en een jaarvergadering, wat natuurlijk gratis eten en drinken betekent)
Maar de afscheidspicknick was interesant. Niet alleen de locatie: onder de Harber Bright inclusief uitzicht op the Opera House en met voorbij komende brugbeklimmers; maar nieuwe mensen leren kennen is gaaf. Ik hoor jullie al hopen op sappige romances, maar helaas nog steeds niet… Maar heb wel een jongen leren kennen die binnenkort in Melbourne gaat wonen en die me uitnodigde om langs te komen. Hij heeft ambities om een film te maken ergens in de toekomst en laat dat nou een van mijn dromen zijn. Dus beetje gepraat en 2007 is de deadline. Dus…!
Maar in ieder geval ik heb een onderdak in Melbourne!
Diezelfde nacht moest er nog even wat afgemaakt worden. Gezien ik Sinterklaas gemist heb, heb ik zelf maar iets bedacht om mijn creatieve lusten te uiten in deze maand. Secret Santa was de aanzet hiervoor (lees lotje met naam trekken en iets kopen voor $10,-) Maar dat is een beetje simpel. Dus aan de slag met naald en draad dit jaar en voila: het eerste “Team Marketing”- shirt was gemaakt (en kostte maar $9, – en 20 uur… ) Helaas heb ik de ongeloofwaardige blikken niet op gevoelige platen kunnen vastleggen…
Over gevoelige platen en ander beeldmateriaal gesproken… Ik ben daar wat voor aan het fabriceren, om zo snel mogelijk iets in omloop te krijgen. Maar eerst een beetje monteren anders is het erg saai, gegarandeerd.
Oja onder het motto “Doe eens gek, laten we in een optreden meedoen voor een publiek van 700.000 mensen”, seit ik onderdeel van het openingsevenement van het Sydney Festival. Wiehoe in het kwadraat! Dus…
Maar meer, later…
Tot zover een korte terugblik, hopelijk binnenkort snel meer! In ieder geval een voornemen!
ciao!
