17 06 08 - 18:57
Hoofdstuk vijf: Papiamentu voor dummies
Ik ga hopi goed met mijn Papiaments! Ik kan allemaal ontzettend nuttige dingen zeggen, zoals
buschauffeur, mag ik er hier uit, goedemorgen en dankjewel. En ik heb bedacht dat ik jullie ook een paar van die handige dingetjes bijbreng.
Les één:
Help help, ik heb mijn zwembroek verloren in zee! Judami, judami, ma perde mi swembroek den laman!
Heb jij Natalee misschien gezien? Of mijn witte gympen? Abo por a wak Natalee? Of mi sapatu blanku?
Krijg ik hier ook 65+-korting? Mi ta hanja descuento pa 65+ akinan?
Is deze soep wel halal? E sopi aki ta (bon sigur) halal?
Ja, ik ben het! Si, ta mi!
(En omdat je altijd een slechte openingszin in je mouw moet hebben – voor de liefhebbers:)
Naast het feit dat je er lekker uitziet, wat doe je zoal? Banda e echo cu bo ta mustra dushi, kiko bo ta haci henter dia?
Volgende week les twee!
Goed, tot zover de tekstuele vermakelijkheden. Op speciaal verzoek ook meer over wat ik hier nou eigenlijk doe. Voor mijn radionerdvriendjes: ik begin ’s morgens net voor zessen, dan mag ik drie uur lang de ochtendshow medepresenteren. De drie uren daarna ben ik heel hard de website aan het onderhouden en ren ik tussendoor steeds terug naar de studio om het lokale nieuws te lezen. En daarna ga ik in de productiestudio aan de slag met de reclame- en jingleplanning. Met dat zonnetje hier word ik in recordtempo blond, want het heeft me maar driehonderd keer luisteren gekost voor ik doorhad dat de slogan van Polar niet important beer, maar imported beer is. Ik vind mijn leus eigenlijk beter.
En dan is het meestal alweer na tweeën en zit mijn dag erop. Aangezien onze studio aan het strand ligt - zie mijn plaatje in hoofdstuk één - plons ik daarna vaak even in zee. Tenzij het Nederlands elftal speelt: dan hebben we live-uitzending vanuit een restaurant hier op le eiland en dan ga ik mee daarnaartoe. Ik moet erbij zeggen dat mijn rol in het locatiegeheel beperkt is tot het helpen ophogen van de barrekening. Ik weet het, it’s a dirty job, but someone’s got to do it.
En daar weer na ... ligt het eiland aan mijn voeten. Met de bus kun je een heel eind komen. En met zoveelentwintig huisgenoten en allemaal nieuw gemaakte vriendjes nog veel verder. Dus in de weekenden is het tijd om de grotere uitstapjes te maken. Vorig weekend was dat de beklimming van de 375 meter hoge Christoffelberg, gister was dat een bezoekje aan de Hato-grotten.
Dit is eerst die geinige berg van beneden naar boven gezien, op het tweede plaatje heb ik een stukje uitzicht van boven naar beneden in beeld gevangen.
En dit is dan in de Hato-grotten. Volgens de gids kun je in theorie helemaal naar Venezuela lopen. Als je je adem zestig kilometer in kunt houden, is dat. Of in ieder geval is dat wat ik van zijn uitspraken heb gemaakt.
En in de paar vrije uurtjes die ik nog over heb, ga ik binnenkort vlottenbouw- en kayakles aan schoolkinderen geven. Want 1) dan zie je nog eens iets anders van het eiland en 2) dan komt er net iets meer geld binnen dan de stageschadevergoeding. En bij bewezen geschiktheid komt daar ook nog mountainbikeles bij. Op de een of andere manier gelooft de organisatie niet blindelings dat ik het kan, met mijn jarenlange mountainbiken op asfalt-ervaring. Gek, toch.
Meestal wordt het ’s avonds een keer avond en dan zijn er hier overal feestjes. Zoals gisteren, toen was hier de Curacaoiaanse strandversie van dansfeest Sneakerz. En daar probeer ik heen te gaan, maar het valt nog niet mee om in het weekend pas naar bed te gaan op het moment dat doordeweeks mijn wekker gaat. Tot zover het kijkje in mijn dagelijks bestaan hier. Allemaal blij? Ik wel!
Tot later!
Reacties:
Important beer, important beer!!! Verkopen die slogan :)
Dag dushi, kuz van zushi (of eeuh sushi???)
Jolande - 18 06 08 - 12:48
Daag Ellen,
Gefeliciteerd met je radioschool diploma he :)
Joozt - 20 06 08 - 09:42