dagboek
Maandag 14 Maart 2005
Move'on! (1)
Het was al een aantal keer in mijn warrige hoofd opgekomen en ik had het al een tijdje geroepen, maar nog steeds niet gedaan. Verhuizen, nieuwe woonomgeving, nieuwe mensen, nieuwe energie: Move’on!
Het is een beetje als reizen: zeggen dat je weggaat, een wereldreis gaat maken, iets nieuws ... klinkt bekent niet? Tot nu toe heb ik dat toch maar mooi gedaan..
Maar verhuizen was weer een volgende drempel.
De eerste stap is al gezet: vorige week heb ik officieel bij mijn huisgenoot / huisbaas kenbaar gemaakt dat de gekke jongen uit Holland vertrekt naar iets nieuws .
De volgende stap was het daadwerkelijk vinden van een kamer. De eerste week bestond vooral uit het verwijderen van telefoonnummers van pamfletten aan verkeerslichten om de meeste ervan vervolgens niet te bellen. Ik had het wel gezien na de eerste paar. De huizen waren rond de stad en de eigenaren Aziaten. Nu heb ik niets tegen Aziaten, maar ik had geen zin in een huis dat naar Loempia, nasi en fu yung hai ruikt, zeg maar… en dat is geen vooroordeel, ik ben er geweest
Een huis vinden in de stad sprak me eigenlijk niet zo heel erg aan, hoewel levendig ging m’n voorkeur toch meer naar het strand en de oceaan. Ik had nooit gedacht hoeveel ik dat ging waarderen. Op dit moment woon ik tussen stad en strand. Heb geen van tweeen dus…
Afgelopen weekend ben ik actief opzoek gegaan rond Bondi Beach. Het grootste en bekenste strand van Sydney. Het strand waar het allemaal gebeurd, zeggen ze hier. Ik vind het vooral gunstig, omdat het tot laat goed te bereiken is met het openbaar vervoer!
Goed: telefoonnummers scoren! Verkeerlichten aflopen dus…
Ik had al een aantal mensen gebeld en bij 2 mensen een afspraak weten te regelen, al was het wel voor de volgende dag. Bij een derde kon ik meteen terecht, dus maar even langs!
Het huis is op 5 minuten loopafstand van het strand, heeft surfboarden die ik ook zou mogen gebruiken, is niet als te groot maar wel gezellig. De vrouw (jeetje klinkt zo oud… zo oud was ze ook weer niet… jonge dame? ) was prettig gestoord en het gesprek dat we hadden was vooral veel lachen. Ik had er wel vertrouwen in, maar omdat ik die andere afspraken had ( en die kamers waren groter ) spraken we af dat ik zondagavond zou bellen of ik de haar huisgenoot werd of niet.
Die zondag ben ik bij een van de twee andere afspraken geweest. Het huis was echt het allergaafste: gezellig ingericht, 5 minuten van het strand, grote tuin, rustige omgeving en de kamer die ik zou delen was groter. Maar die zou pas over twee beschikbaar zijn en het meisje dat het verhuurde kon niet met zekerheid zeggen dat ik hem kreeg, want ze had liever een meisje…
Maar ik leek wel een aardige jongen… dus
Hoewel ik het tweede huis beter vond, besloot ik toch de andere kamer te nemen. Het strand riep, ik wilde weg uit de Junction. Het was tenminste het proberen waard en was het niets, was ik er ook zo weer weg… .
Dus zondagavond gebeld en….
Ik was nog steeds welkom! Wiehoe wiehoe wiehoe! ik heb een nieuwe kamer! 5 minuten van het strand. Ik heb iedereen die het niet horen wilde het 10 keer meer verteld dan alle anderen! Vandaag (maandag ) kon ik er in! Slapen in een echt bed, ik sliep nu op een matras op de grond zeg maar..
Dus vanochtend vrijgenomen van mijn werk, mijn tassen ingepakt en kamer opgeruimd. Het gaat nog een probleem worden als ik weer terug naar NL kom, zoveel spullen ik heb.. ik moet denk ik tegen die tijd afscheid nemen van een aantal goederen… maar dat zien we dan wel.
Ik was helemaal bepakt: alleen het vervoer naar Bondi was nog een probleem, maar ach dat hoopte ik eigenlijk met Heinz te regelen. Dat is de man die me de eerste uren in Australie heeft opgevangen; hij zou die middag langskomen.. dus ik hoopte op wat hulp..
Tegen 3 uur werd ik gebeld. Het was Norelle, de jongedame van het appartement… Ze had een trieste mededeling en vond het moeilijk en vervelend om te zeggen…
dus….
Vanavond slaap ik dus weer op het matras op de grond waar ik de afgelopen 4 maanden heb geslapen. M’n kamer is tenminste wel schoon en m’n kleren ook.. al zitten ze wel in m’n tas ergens…
Ik kon er wel even om lachen, maar voel me ondertussen ook erg leeg.
hoopte op iets nieuws
Heb ik ook gekregen.. helaas niet de kamer wel een ervaring en een verhaal!
Later lach ik er harder om
Ik ga gewoon op zoek naar iets nieuws , misschien de andere kamer die over twee weken vrij komt. Hoop ik stiekem wel op. Zou wel veel beter zijn eigenlijk… en dan ga ik elke ochtend naar het strand, wakker worden tijdens het zwemmen en daarna naar m’n werk en wanneer ik thuiskom ga ik surfen enzo… moet ik nog even op wachten.. maar het komt!
