hola

weer een kort verhaaltje waaraan ik moest denken.
Als je gaat surfen dan heb je nodig:
een wetsuit, een surfboard en wat geld in mijn geval en …

Wanneer je gaat surfen, wil je zo snel mogelijk het water in dus dan trek je je wetsuit alvast aan. Dan nog een board, die kon ik gelukkig huren met het geld wat ik had meegenomen.

Dan heb ik alles om het water in te gaan om golven te pakken. Ik lekker surfen en na wat uren kom ik het water uit. Maar wel met een grote glimlach want de sessie is goed gegaan. Ik heb aardig wat golven weten te pakken.
Na de surfsessie breng ik mijn gehuurde board terug en ik betaal. Helaas pakt dit toch even anders uit.

Ik had voordat ik ging surfen de surfshop een biljet van geloof 100 pesos gegeven. Dan zou daar de huur van het board  vanaf gaan en dan was iedereen weer blij. Maar de dame achter de balie wist mij te vertellen dat ze geen wisselgeld had. Hoe dit op te lossen?
Walter is niet voor een gat te vangen en ik vertelde haar dat ik wel even bij de buren zou proberen mijn geld te wisselen.
Ook daar ving ik bot want deze hadden ook geen wisselgeld. Op naar de volgende buren. Wat zou je denken? Ook hier kon ik geen spijkers met koppen slaan. Dus maar weer verder naar een restaurant daar zouden ze vast wel wisselgeld hebben. In het eerste restaurant waar ik binnen stap kijken ze me alleen maar gek aan want ik draag nog steeds mijn wetsuit. En ze kunnen me niet helpen.
Het 2de restaurant wat ik probeer ziet er ook niet veel belofend uit. En mijn vermoedens worden bevestigd. Ook hier niks. De moed begint langzaam aan in mijn schoenen te zakken of in dit geval mijn blote voeten. Ondertussen ben ik al aardig afgedwaald van de surfshop en begin ik me toch een beetje zorgen te maken. Ik probeer nog een laatste fancy restaurant waar de obers buiten staan om mensen naar binnen te krijgen. Gelukkig hij kan mijn biljet wisselen in 2 briefjes van 50. Dat is in ieder geval iets.
Ik loop snel terug naar de surfshop om te betalen, maar ook het 50 pesos biljet blijkt te groot te zijn. Omdat ik het aardig vervelend vind worden, loop ik naar een markt kraampje waar ze van allerlei spullen verkopen zoals handdoeken, andere spullen voor op het strand en ook souvenirs. Zo’n soort kraam is het waar alles uitgestald hangt en ligt. Ik vraag de verkoopster wat het goedkoopste produkt is wat ze hebben, blijf toch Nederlander.
Ze wijst me de onderbroeken aan.
Met de onderbroek en het wisselgeld kan ik eindelijk mijn schuld aflossen in de surfshop. En met mijn nieuwe onderbroek, een mooi verhaal rijker, mijn uitgebreide woordenschat Spaans, ik weet nu wat wisselen in het Spaans is:  cambio, en een goede surfsessie in het achterhoofd wandel ik met een nog bredere glimlach terug naar mijn hostel.

Hola,

Ik loop nogal achter mett mijn verhalen maar ik probeer het weer een beetje bij te werken. Alleen duurt het soms nogal lang voordat ik een verhaal getikt en geupload heb.

Maar hier is er weer een

Het hostel organiseerde een avondmaal waar iedereen van het hostel die dat wilde aan kon deel nemen. Hett waas een erg lekkere maaltijd met van alles.

Het was een gezellige avond met vrienden die ik eerder ontmoet had maar ook weer met nieuwe. Na de maaltijd gingen we met z’n allen naar het dorp want daar zou het vuurwerk afgestoken worden. Alleen gaat ddat hier net iets anders dan in Nederland. Hierr maken ze een pop van iemand die ze niett zo aardig vinden, bijv de plaatselijke politie agent, en die steken ze dan rond midddernacht in de brand. En er wordt ook wat vuurwerk afgestoken.

Hier volgen een foto van zo’n pop en de verbranding van een andere pop en de hele groep van hetr hostel.

dan is het al weer de laatste dag dat ik samen met Angela ben. (hebben wel 2 dagen bij dit hotel gezeten maar vertel het in een dag)

Het is daar overdag vrij rustig alleen in de avond gaat de muziek nogal hard aan. Maar dat is hier gebruikelijk alles en iedereen leeft veel meer op straat.

Op het strand hebben we heel erg decadent geluncht en verder nog wat gezwommen en gechillt en gekletst. Ook hier is het contrast weer erg grot tussen rijk en ar. Dit is hoop ik goed te zien op een van de foto’s genomen vanauit het water.

(links het hotel bij het gele en rechts alle dure hotelketens die er maar zijn)

En zo komt er van een leuke tijd samen een eind. Helaas maar wie weet ontmoeten we elkaar weer in Peru.

Helaas een dagje nie echt lekker geweest. En voornamelijk op bed gelegen.

Der volgende dag weer door de stad gestruind en dan kom ik opmerkelijke dingen tegen zoals deze deurkloppers.

Ook de deuren zijn erg bijzonder. zoals te zien is. In de deur zit een kleiner deurtje verstopt. Ik zou zo’n deur wel willen hebben voor mijn huis.

Savonds uit eten gegaan bij het Argentijnse restaurantje. Overdag ziet dat er zo uit en savonds dus zo .

let vooral op de houten tafels aan de muur.

Ook leuk om te vertellen is dat toen wij daar zater er nogal veel foot’s gemaakt werden.l reden was wat op het bord stond. Ik ga de vertaling niet geven maar die is denk ik wel te raden.

En de menukaart staat op een wijnfles ook een erg leuk idee.

Zo weer een dag in Cartagena.

Deze dag, woensdag, was Angela ook vrij en hebben we fietsen gehuurd en zijn we wat rond gaan fietsen. In de buurt is er nl een fort genaamd Filiphe. In vroeger tijden een onneembare vesting. gebouwd op een berg en erg moeilijk te raken vanaf de zee. Vooral de piraten die hier vroeger rond voeren hadden hiet hierop gemunt. Zo dat is weer genoeg gechiedenis voor vandaag.

Er is ook nog iets met een schoen maar het verhaal achter de schoen weet ik niet precies. In ieder geval past die schoen mij helemaal.

Veder is het contrast nogal groot hier. Aan de ene kant is het erg arm en aan de andere kant is het ook weer heel erg rijk.Dit is vooral goed te zien in de skyline.

Het fietsen hier is ook een verhaal op zich dat ik je wil vertellen. je rijdt met je fiets niet op een fietspad maar gewoon tussen de andere automobilisten in. En dan moet je het voorstellen op een weg zoals die naar wassenaar. Een soort rijksweg. Met aan beide klanten auto’s die voorbij scheuren. rechtsrijden is er ook niet bij want dan moet je iedere keer voor de busjes uitwijken. Dus dan ga je maar helemaal links van de weg rijden. Uiteindelijk leek ik wel een dronken fietsen die van de ene kant van de weg naar de andere kant van de weg ging om maar niet door de auto’s aan gereden te worden.

na dit avontuur hebben we de fietsen weer in geleverd en zijn we nog het oude centrum in gegaan omnog wat te gaan drinken . Daar kwamen we een leuk Argentijns restaurantje tegen waar we een cocktail genuttigd hebben. (en later de week ook gedineerd)

En op de weg naar ons hotel reden deze bussen voorbij. Dit zijn nu partybussen maar in het land worden ze nog gebruikt als echt vervoersmiddel.

Hola,

Zo ik ben weer bereikbaar. Was even een tijdje letterlijk in de jungle. Maar nu weer in de beschaafde wereld. Je krijgt van mij nog de verhalen over
laatste week in Leticia
Cartagena
The lost city
Tyrona park
en Santa Marta

Dus een hoop te vertellen heb ik. en laat ik daar maar mee beginnen ook.

Deze volgt nog. Heb het verhaal getikt maar staat nog op mijn tablet.