Hola,

Na mijn  paardrijd avontuur was het weer tijd om verder te gaan. Nu naar Pasto waarvandaan ik weer verder zou reizen naar de grens met Ecuador. Ik zal echter niet alleen reizen want in Sant Augustin heb ik een jongen ntmoet die dezelfde kant op wil als ik. Gabe. Samen besluiten we dus verder te reizen.

Eerst nog even afscheid genomen van de mensen van het hostel. De kookstaf en de manager en zijn compagnon. En ook nog even snel een foto van een erg mooi schaakbord gemaakt. Leuk idee om zelf te maken trouwens.

Daarna de bus genomen en weer op weg gegaan. Dan zie ik onderweg ook nog het volgende. Mooie landschappen maar ook dit. De bus kon er nog maar net langs.

Een koe of een stier die in de auto geladen moest worden. En wat doen ze hier dan de auto niet langs de weg maar op de weg zetten zodat het makkelijker is voor het dier erin te gaan.

Ook wil ik  nog even vertellen dat de weg die de us aflegt niet een geasfalteerde weg is maar een onverharde is. Wat betekent dat ik ongeveer 3 uur trillend op een stoel in de bus gezeten heb.

Uiteindelijk aangekomen bij de bus terminal. Daar een andere bus genomen die ons naar Pasto zou brengen. Omdat we. Gabe en ik, wat tijd hadden hebben we op internet een leuk hostel gevonden en gereserveerd.

De bus of beter gezegd de omgebouwde truck reed nogal langzaam berg opwaarts en we zeiden nog tegen elkaar dat het niet echt een goede bus was om mensen in te vervoeren.

Deze foto’s heb ik genomen tijdens de lunch pauze die de buschauffeurs hadden. Vanuit de andere werden er dingen verkkocht maar toen de bus vertrok waren zij ook bezig hun boeltje te pakken en weer verder te gaan. Een soort rijdende winkel.

Helaas niet veel later, alsof er naar ons gesprek geluisterd was, begaf de truck het. Gaf mij mooi de gelegenheid deze mooie foto te schieten. Maar hett zou nog wel 2 uur duren voordat er een nieuwe of andere bus zou komen. En om in die bus te blijven zitten zonder airco was ook geen optie.

Gabe en ik besloten om dan maar te gaan liften en de eerste de beste keer dat we onze duimen opstaken  stopte er een auto. deze nam ons mee met nog een andere passagier vanuit ded bus. Alleen zater er al 3 mensen in dus dat was proppen geblazen met z’n 7 in een sedan.

De bestuurder bleek in het leger te zitten en daar al aardig wat jaren te dienen. Dus dat was toch wel een gerustellende gedachten. Was ik ion mijn eentje geweest weet ik niet of ik was gaan liften.

Uiteindelijk zijn we aan gekomen bij het hostel wat we geboekt hadden en werden we nog voor de deur afgezet. Hiertegenover stond wel een prijs, we gaven onze redder wat pesos en hadden weer een mooi avontuur meegemaakt. In het hostel werden we ook nog eens uitgenodigd voor een bbq. Het kon niet op zo zit het tegen en zo zit het ineens mee. Na dit alles ben ik heerlijk in slaap gevallen.

Hola,

Het nieuwe jaar is begonnen en mijn voornemen is om dingen te doen die ik nog niet eerder gedaan heb. Nu is dat makkelijk want alle plaatsen die ik bezoek of ga bezoeken heb ik nog niet eerder aangedaan. Maar ook het volgende wat ik gedaan heb was voor mij de eerste keer. Spannend en ook wel een beetje eng maar heb het uiteindelijk toch gedaan. Wat is dat dan nou lees het volgende verhaal maar.

Nieuwjaarsdag in Sant Augustin is best bijzonder want daar doen de mensen het volgende ze spuiten elkaar onder met foam en ook nnog eens met meel en eieren. Gelukkig ben ik geen doelwit geweest maar vooral de gringo’s moesten het ontgelden die een bezoek brachten aan de supermarkt. (nu ik dit schrijf kan het ook zijn dat dit op oudjaarsdag was) In ieder geval was het bijzonder. Nieuwjaarsdag was verder een dag om uit te brakken van het feest van de avond ervoor.

Maar  2 januari moest ik er toch aan geloven ik heb me opgezadeld met een horseback ride tour. Nog noooit op een paard gezeten maar nu dus iets van 4 uur. Enig idee hoe ik of vooral mijn billen zich voelde, nee gelukkig maar.

Op de rug van het paard werd ik naar verschillende plaatsen rondgereden. Vooral de standbeelden verder weg van het park werden nu aan gedaan.

Er was een bijzndere bij die gekleurd was en dat was nog niet eerder ontdekt. Onze gids vertelde ons, een klein groepje van het hostel, dat ze de bessen van verschillende planten gebruikten daarvoor maar ook een soort van hars.

Ook kwamen we langs een beeld dat op een top van een berg stond en zo gericht was dat de zon er precies op kon schijnen maar ook had het te maken met de maan. Erg interessant allemaal helemaal omdat de mensen dit al wisten nog voordat de klok uitgevonden was of andere handige meet apparatuur om dit te bepalen.

De weg leidde ons naar verschillende plekken toe. En af en toe ging mijn paard er in gallop vandoor en werd er een heuse strijd geleverd onder de paarden wie er voorop mocht rijden. Bijten naar elkaar was ook gewoon toegestaan. Vooral het omhoog klimmen was geen probleem eerder het dalen vond ik een probleem het leek net alsof ik van mijn paard zou vallen. Gelukkig is dat niet gebeurd en uiteindelijk ben ik weer heelhuids aangekomen bij het hostel. weliswaar met een wat hoe zal ik het noemen harde kont schralen billen, maar ik had niet gedacht dat ik het leuk zou vinden. Dus soms is het goed voor me om buiten mijn comfortzone te treden.

Hier enkele foto’s

Hola,

Hier in d ebuurt van hett hosel waar ik verblijf is op loopafstand een park waar zich mysterieuse dingen bevinden. wat die dingen zijn weet ik ook nog niet maar het is zeker de moeite waard om op onderzoek uit te gaan. Mett nog wat andere mensen van het hostel gaan we op pad.

Bij hett park aangekomen betaal ik de toegangsprijs en kan ik met een heus paspoort naar binnen. (heb er even geen foto van) Aan de gids vraag ik wat de beste manier is om het park rond te lopen en daarop anwoordt hij dat de volgorde A,C, B is. Erg opmerrkelijk want ik zou toch denken dat ik geleeerd heb op school dat het A,B,C is. Maar goed.

Ik kan nu vertellen wat ik allemaal gezien heb maar ik denk dat het beter is om wat foto’s te laten zien.

En wat dat mysterie betreft het heeft iets te maken met wat er op de foto’s te zien is . Ik zal er een gallerij van mnaken dat is makkelijker en ook wat sneller.

Dit is de map van het park en wat er te zien is.

Ik moet er wel bij vertellen dat de dingen die ik hier gezien heb niett allemaal op deze plek gevonden zijn. Ze zijn in dit gebied opgegraven en hier als het ware tentoongesteld op een mooie manier.

Heel veel is in de tijd door tombraiders al opgegraven en dus verdwenen. Er lag nogal een heleboel goud bij en maar een klein gedeelte is bewaard gebleven.

ok ik zal toch hier iets van het mysterie onthullen voor zover ik dat weet.

Het gaat dus om verschillende soorten beelden die als een soort bewakers dienden bij de graven van de inheemse bevolking uit dit gebied mensen in die tijd.

De beelden waren ervoor om boze geesten af te schikken en dat is wat ik er van begrepen heb.  In de galerij zal ik een paar van de beelden laten zien en dan is het leuk of goed om te kijken naar de hoofden en welke dieren het voorstellen en de gezichtsuitdrukkingen.

Ik zeg veel plezier.

Hola,

In Cali zijn er verschillende vervoersmiddelen zo zijn er de bussen,  de gele taxi’s en de motortaxi’s maar ook jeeps die fungeren als taxi. Ik heb het genoegen om in zo’n jeep naar het busplatform te mogen wordsen vervoerd. Een erg leuke ervaring trouwens. Vanuit de achterklep kun je erg veel zien. Aangekomen bij het busplatform is de bus die ik moet hebben net weg en moet ik enkele uren wachten voordat er weer eentje gaat. Helaas gaat de bus niet rechtstreeks en moet ik ook nog eens overstappen. Maar uiteindelijk heb ik de juiste bus te pakken met de overstap en arriveer ik ergens tegen de avond op de plaats waar ik wezen moet denk ik. Want als ik uitstap blijk ik op de hoofdweg te staan waar er een taxi is die mij en nog een andere jongen die ik in de bus onmoet heb naar het centrum van Sint Augustin neemt. Dit alles zit in het busticket in begrepen op de een of andere manier. Helaas voor mij bevindt zich het hostel aan de rand van het centrum en nmoet ik nog wat extras betalen. Maar dan ben ik eindelijk aangekomen in Casa de Nelly. Dit hostel werd me aangeraden door Fannella, de dame die ik in Manizales ontmoet had. en ik werd al door haar opgewacht en gelukkig had ze voor mij een reserverinmg voor een kamer gemaakt en kon ik na deze vermoeidende en een beetje gekke reis op het eind lekker gaan slapen .

De volgende dag besluit ik de omgeving te bekijken en deze blijjkt erg mooi te zijn.

(ik publiceer dit verhaal maar even nu want het internet doet raar  en anders ben ik mijn verhaal misschien kwijt maar ir volgt meer)

Ola,

Vandaag besluit ik ( terwijl ik dit schrijf  mbesef ik dat dat helemaal niet deze dag is maar dat gebeurt als ik achter ga lopen met verhalen schrijven)

Vandaag dus ga ik de stad in want Cali is niet alleen salsa het is meer dan dat. Met nog een ander meisje ga ik op weg. Onderweg kom ik allerlei moois tegen wat ik het delen wel waard vind.

Ik  stel voor om met de bus te gaan en bij de bushalte te wachten. Mijn metgezel denkt daar toch anders over .

Ok na wat  aandringen kan ik haar overweging wel begrijpen en vervolgen wij onze weg.

Op weg naar de kat van Cali. Die schijnt gemaakt te zijn door een bekende kunstenaar die leeft of leefde in Cali. Het exacte verhaal weet ik er ook niet achter. Maar overal in de stad zie ik de kat opduiken.

De mensen op de foto hadden iets te maken met de festiviteiten rondom het Cali salsa festival.

Vervolgens gaan we verder en het kan niet uitblijven of ook Cali heeft een mooie Kathedraal die op de foto gezet moet worden.

De weg neemt ons mee naar een klein parkje waar we een goed gesprek hebben en wandelen en praten maakt hongerig. Dus gaan we langs bij

En zo eindigt mijn avontuur in Cali en gaat mijn weg naar Sint Augustin en z’n mysteries. Volgende keer meer

Ola,

Ik begin met deze uitdrukking omdat de mensen dat hier ook zeggen. En het lijkt met wel een leuke titel.

De volgende dag ga ik met wat mensen uit het hostel het oudere gedeelte van Cali bekijken.

Uiteindelijk komen we uit bij een heuvel waar ik mijn eerste mate te drinken krijg. Mate (ik hoop dat ik het goed schrijf ) is de Argentijnse volksdrank en elke Argentijn gaat niet weg zonder zijn beker en thermosfles. Het heette water schenkt men in de beker en de thee drinkt men uit een rietje.

De mate is een nogal sterke drank dus voor mij was het even wennen. Maar wel goed te doen alleen zou ik er iets van suiker aan willen toevoegen.

Gustavo de jongen mett het witte shirt heeft nog mensen die hijj kent uit Cali en die komen ook om te drinken. Zij nemen ons mee om te lunchen en daar krijg ik allerlei nieuwe eetsensaties te verduren.

Op de eerste foto eet ik een koeien long behoorlijk taai en niet heel erg lekker. Op de andere foto zijn de mensen te zien die ik er ontmoet heb en ook het sapje (sjampoo) een sapje van mais en een andere vrucht (kom even niet op de naam) een erg vullend sapje overigens.

Later die avond gaan we nog met z’n alle naar een openlucht feest en dans ik daar weer lekker mijn heupen los tot verbazing van sommige mensen daar. Overigens gingen we naar dat feest rond 23 uur maar was het al bijna op z’n eind toe we er aan kwamen. Daarna zijn we naar een soort garage straat feestje gegaan. In de garage kon je je drank kopen en kon er gedanst worden. maar dit alles kon ook buiten op straat. Het feest gaat nog door tot dse vroege uurtjes en ik besluit er rond 4 uur een eind aan te breien en terug te gaan met een taxi. En lekker ter gaan slapen.

Volgende keer meer over Cali en een kat.

Hola,

Het is al weer een tijdje terug dat kerts geweest is maar ik moet het verhaal nog vertellen. Waar ik dacht een eenzame kerst te vieren in een hostel paktte dat toch anders uit.

Ik werd door de eigenaresse uitgenodigd om samen met haar en haar familie de kerst te vieren. Ik had bedacht om naar een kerk te gaan maar dat verliep wat anders. De mis zou om 8 uur beginnen maar dit was net de tijd dat de andere familie leden binnen druppelden. Haar 3 zonen met hun aanhang. En nog een dame,  Fanella ( die ik later weer zal ontmoeten in Sant Augustin). Dus al met al een gezellige boel en voor het eten was ook gezorgd, iedereen zou wat mee nemen. Dus voor mij was het een onvergetelijke ervaring en kerstavond. Een beetje zoals ik gewend ben met mijn familie.

(Dat ziet er lekker uit)

Enkele dagen later ben ik weer vertrokken van dit ontzettend relaxte hostel maar niet zonder afscheid te nemen van de eigenaresse (Ines Martha) en ben ik met Fanja vertrokken naar de busterminal. Om daar ieder een eigen weg te gaan. Zij naar Popeayn en ik naar Cali.

Vaarwel Manizales en op naar het avontuur in Cali de salsa hoofdstad van Colombia