Hola,

Na de freetour ga ik de volgende dag alleen, nou ja alleen (ik reis nog steeds met Gabriel maar hij is ziek) met andere mensen uit het hostel de berg/vulkaan die quito heeft beklimmen. De groep bestaat uit Matt uit USA, John en Lisa uit New Zeeland en later ook Cherlene uit Duitsland ( ik spreek haar nl aan terwijl we op de cabine bij de kabelbaan staan te wachten)

Met  4 mensen is een taxi toch goedkoper. We gaan dus naar de transferico (kabelbaan) en daar ontmoet ik Cherlene die ons groepje vergezeld. Boven aan gekomen genieten we van het uitzicht en het zicht op de stad Quito.

Vervolgens gaan we verder met het pad dat ons naar de top van de berg zal brengen. De tocht duurt volgens het bord 5uur wij doen het in 4,5 uur.

Het begin van het pad is nogal vlak maar naar verloop van tijd wordt het pad steeds steiler en steiler en moeten we op sommige stukken een beetje klimmen.

De bewegwijzering laat ook wel te wensen over. Dit is te zien op de volgende foto’s, nou ik snap niks van de borden.

Vooral het laatste stuk is echt meer klimmen dan wandelen en als dan ook nog eens de wegwijzers weg zijn wordt het lastig. Gelukkig kom ik op een steen de route tegen. (hoe ik die ondekt heb is me nog steeds een raadsel)

Uiteindelijk komen we met z’n 3en aan op de top van de berg helaas hebben de newzeelanders het niet gered. Het uitzicht is hier adembenemend letterlijk omdat het nogal hoog is en het lastig ademhalen is. Ik heb er minder last van dan de andere twee.

En dan is het weer tijd om weer terug te gaan maar niet zonder een paar mooie afsluitende foto’s