Hola,
Na mijn laatste avondmaal te hebben genuttigd met Bill en David,
pak ik de nachtbus naar de grens met Peru.
Onderweg moet ik nog wel overstappen van bus. En helaas mis ik deze om een vreemde reden. De chauffeur had het vergeten te zeggen of zoiets. Wel kan ik een taxi nemen naar de grens, maar dat is alttijd riskant in de nacht en taxi’s. Dus zo komt het dat ik gestrand ben op een soort van busstation met nog een koppel uit America. Uiteindelijk overnacht ik er half liggend op mijn backpack en slapend totdat de volgende bus arriveerd. Mijn wacht tijd lag rond 12 uur of misschien wel meer. Maar de NS is er niets bij dus mij zul je niet meer zo snel horen klagen over vertragingen.
Met de nieuwe bus arriveer ik in de middag bij de grens. En gelukkig niet zoals bij de grens van Colombia met Ecuador staat er een rij. Nee hier is alles netjes geregeld. Alles is duidelijk en het kost me dan ook niet uren om een stempeltje te halen. (nou ja buiten het feit van de vertraagde bus) Binnen no time sta ik weer buiten en ben ik dus in het volgende land Peru.
Jut doet het even voor hoe het moet
Heerlijk kon het altijd maar zo gaan.
Wat kijkt Jut verlekkerd naar die pizza, zeg. Haha.