Hola,

Het is al weer een tijdje geleden dat ik in crtegane ben geweest maar ik zal proberen mijn verhaal zo goed mogelijk te vertellen.

Aangekomen in Cartegena heb ik de taxi genomen naar de buurt Getsemani. Een soort wijk in ontwikkeling waar ze alternatieve shopjes en barretje hebt. Het lijkt een beetje op Berlijn.

Daar verblijf ik in Casa sweety. een erg mooi hotel alleen de kamer waarin ik zit heeft een airo die zo hard is en ook nog eens boven mijn bed dat het zlefs met oordoppen in moeilijk is in slaap te komen. Zonder de airo is het ook niet e doen want dan is de hitte de boosdoener.

De volgende dag wordt ik vergezeld door Angela die ook is aangekomen. Samen besluiten we een lunch te nemen bij het restaurant naast ons hotel. Nou dat is toch wel een aparte ervaring. Het eigenlijke restaurant zat vol maar daarvoor is snel een oplossing gevonden. Een paar stoelen en een tafel en zo zitten we te eten in de huiskamer van de buren.

Een leuke ervaring en de ober was tevend de bewooner van dat huis.

Daarna nog op zoek gegaan voor een toetje en zo komen we ineens in een soort banketbakkerszaak terecht. waar er erg grote taarten verkocht worden. Geloof dat het bruidstaarten zijn . (gaat wel erg snel haha )

Savonds hebben we nog rond een plein gehagen bij een kerk waar van alles op en rondom gebeurde. Vooral veel eten en drinken maar ook muziek.

Hola,

Het is al weer een tijdje gelden dat ik Leticia achter me gelaten heb. Om precies te zijn was het eind november. Begin december zette ik voet op Cartageense bodem (of hoe je dat ook mag zeggen) Nou wat heb ik die laaste week zoal gedaan in Leticia. Ik heb natuurlijk nog wat foto’s gemaakt van de omgeving.

Het standbeeld hierboven is die van de Tarzan van de amazone. Geloof ik

Wat foto’s van de weg vanaf het vliegveld naar Leticia toe. Erg mooie muurschilderingen

Daarnaast ben ik nog langs geweest bij mijn favoriete tentje waar ik regelmatig Hugos dronk met de bekende Bunuelos. Kleine kaasballetjes en alleen het lekkerst als ze vers zijn.

En als laaste heb ik afscheid moeten nemen van mijn zeg maar pleeg gezin want zo voelde het wel. Heb het dan ook erg naar mijn zin gehad met de familie

En aan al het goede komt een eind en zo laat ik ik Leticia achter me voor een nieuw avondtuur in cartagena.

Hola,

Het is al weer veel te lang geleden dat ik wat geschreven heb. Maar hierbij het verhaal van mijn verjaardagskado.
Op de zondag na mijn verjaardags feestje ben ik met mijn “pleegouders” zo zou ik ze bijna gaan noemen naar Peru gegaan om te lunchen.
Met de boot naar de overkant van de rivier en ik ben al in Peru. hoe snel kan dat gaan.

Na een rustig boottochtje kom ik aan in Peru. De motor taxis staan al te waxchten. Hoewel dat vreemd is omdat de hoofdstraat de enige is, maar dit terzijde.

Ook leuk om de verschillende vlaggen hier te zien. Ik zit hier immers op het 3 landen punt. Handig als je je paspoort wilt verlengen. (wat ik ook gedaan heb maar dan in Brazilie een stempeltje halen en een paar dagen later weer uitschrijven en weer in Colombia inschrijven heb ik weer 90 dagen extra)

De lunch was erg lekker en veel gefrituurd en bij de lunch hoort ook wat te drinken. En dat kan niet anders dan Inca Cola. Erg zoet.

En dat was mijn kado. Nogmaals bedankt Mariem, Guillermo en Salvador

Zo daar ben ik weer.
Nu met het vervolgdeel van mijn verjaardag.

Op zaterdag werd er voor mij dus een taart gemaakt, wel nadat ik het recept en hoe je het maakt verteld had. Nou maar het resultaart mag er wezen

Vervolgens op weg naar mijn huis om het daar te vieren met wat mensen die ik hier ontmeot heb. Zoals Susan een Nederlandse dame die hier vrijwillegerswerk doet bij de organidsatie van Angela. Angela zet zich in voor apen die voor cosmetiche doeleinden gebruikt worden. Maar dit terzijde.

na de taart opgegeten te hebben was het tijd voor wat vermaak en gingen we nog wat aan theater sport doen. Erg leuk trouwens misschien toch maar wat mee gaan doen.
Dit deden we met Kees en camila. Ook weer vrienden van Guillermo en nederlands voor een deel. het is neit zo´n goede foto maar toch.

Uiteindelijk was het een geslaagde avond en verjaardag geworden en is de fles caprina bijna helemaal leeg gegaan.
Weer bedtijd want de volgende dag zou ik gaan lunchen in Peru. Zo kom je nog eens ergens he. (een biertje in Brazilie en een lunch in Peru)

Volgende keer meer.

Hola,

Zo dat is weer een tijd geleden. Ondertussen gaat het leven gewoon door. Dat van jou en dat van mij. Alleen ben ik een jaartje ouder geworden. Dit heb ik gevierd bij een hotel in Leticia met zwembad waar je normaal niet kan komen als je niet in het hotel zit. Maar ik heb zo mijn connecties. Ik werd dus door Angela daar naar toe mee genomen om de lunch daar te nuttigen.

En een verjaardag is geen verjaardag als er geen taart bij komt kijken. IN dit geval een stukje cake.

Verder ben ik daarna naar huis gegaan en daar stond ook weer een taart op me te wachten. het is maar geod dat Leticia zo ver weg is zodat ik met de fiets nog wat aan mijn conditie kan werken.

En dat was dan mijn verjaardag.
Maar dat was niet alles want ik heb het ook nog een keertje over gedaan in het weekend.En van mijn gast gezin kreeg ik een erg leuk kadootje namelijk een lunch in Peru. Hierover meer de volgende keer want het internet is niet zo geweldig.

Zo bijna alles bijgewerkt

Ik weet niet de hoeveelste verjaardag dit weer is maar dit is er weer eentje. Hier schijnen nogal wat mensen in november jarig te zijn. Hoe zou dat nu komen? Geloof dat het iets te maken heeft met carnaval ofzo.

Nou voor deze gelegenheid moest natuurlijk een taart gemaakt worden. Als zeg ik zlef hij is goed gelukt.

Met de materialen die ik voor handen had. Heb de taart bij iemand anders in haar huis gemaakt. Bij Angela, een dame die zich inzet voor de aapjes die gebruikt worden voor cosmetische doeleinde. En met wie ik vaker afgespoken heb.  Daar was in ieder geval een werkende oven. Is toch noodzakelijk.

Daarna in een volgepropt busje terug naar huis en dat met een nog afkoelende taart . Thuis aangekomen werd de taart goed ontvangen. Hij viel bij iedereen goed in de smaak en sommige kregen een beetje heimwee naar Nederland.

Zo ben ik weer. Even mijn achterstand aan het wegwerken zoals je willicht gemerkt hebt .

Buitenles dus.

De kinderen van sommige expats krijgen hier les van hun ouders. Dit gaat dan in nover leg en iedere keer wordt er een les gegeven door een koppel. Zo ben ik ook eens mee geweest met een les. Deze les was bij de universiteit waar een stukje bos ligt. Om een bepaalde tijd zou deze beginnen maar natuurlijk was niet iedereen op tijd. Hiervn kijk ik eigenlijk niet meer op. Dat is geloof ik hier standaard. En voor mij dus heel gewoon terwijl ik in Nederland dus altijd te laat kom. haha. Zie je nu wel dat het niet erg is. Even voor de intimie.

Bij de les was er ook een vriendje. De das. Die de kinderne wat vertelde over de natuur.

De weg liep langs wat verschillende planten en ook verschillende soorten vissen die in een aquarium zaten. Helaas geen foto van.

Verderop was er weer iets wat de aandacht rok van de kinderen

Aan het eind van de les was de beloning dat er gezwommen kon worden in het universiteitsbad(je)

Lekker springen en spetteren

Uiteindelijk een topdag (lees middag)

Hola,

Daar ben ik weer. Heb afgelopen week van alles gedaan dat ik niet meer weer wat precies. Tja het gaat hier ook een beetje op het gewone leven lijken. Maar het volgende wil ik je niet onthouden.

Leesclub

Elke vrijdag is er in de gemeenschap waar ik verblijf een leesclub. Dit wordt door een mede bewoonster, sofie, georganiseerd. Dan komen de kindern die er wonen maar ook kindern uit de omgeving om te lezen of voor gelezen te worden. Zoals op de foto te zien is. Mariem leest hier een engels boekje voor en Sofie een spaans boekje.

Hierna zijn de kinderen naar buiten gegaan om verschillende dingen uit de natuur te zoeken. Hiermee gingen ze dan schilderijen maken. Erg leuk om te zien.

Na afloop was er nog wat te drinken en te eten en gingen de kinderne weer naar huis. En dat ging ik ook met Salvador en Mariem, weer een ervaring rijker. Ben me er nu nog meer van bewust dat het niet over al zo vanzelfsprekend is dat er gelezen wordt of voorgelezen. Dit bericht komt een beetje laat want de boekenweek is net geweest maar het is toch een overdenking waard. Helemaal nu er uit onderzoek gebleken is dat er weer meer gelezen wordt. (nu.nl)

Ben benieuwd naar je reactie

(een vraag aan j: Wat vindt van de foto´s bij het bericht? En is het nodig dat ik nog een fotogalerij aanmaak bij volgende verhalen. Nu heb ik dat wel gedaan)

Hallo,

Ik heb een extra categorie aangemaakt met foto´s. Dus veel kijkplezier.

Had ineens een helder moment om ze te verkleinen. Soms heb je dat ineens. Ik ga de overige foto´s nog uplaiden als galerij en als ik weer een nieuw verhaal heb probeer ik de foto´s gelijk erin te zetten.

Beunos tardes.

Ik ga weer een stukje fietsen

Hola,

Zoals beloofd weer een update vanw at ik zoal doe. het is weer een tijd geleden maar er is dan ook weer een hoop gebeurt en ik ga niet iedere keer naar het internet. Het is nogal een eindje fietsen. Ik was gebleven bij het eccologische dorpje:

Porta narino

Daar ben ik heengegaan met een boot waarvan je kunt denken is die wel zeewaardig. Maar goed het is Colombia dus waarom niet. De tocht duurde ongeveer 2 uur want de boot is niet alleen vervoerder van mensen ook van pakketjes op andere dorpjes op de route ernar toe. Na een wat onrustige rit aangekome in het dorpje. Daar wordt alles lopend gedaan en is er maar een auto, die van de ambulance. Leuk om te zien maar niet heel special. Wat daarentegen wel speciaal daar is, is dat het het domein is van de Pink Dolphine. Een roze dolfijn dus die in de wateren van de amazone leeft.

We , een australisch stel , Guillermo en ik, zijn dus met een bootje de rivier op gegaan om te kijken of ze er waren . En ik heb ze zeker gezien helaas niet op de gevoelige plaat weten te leggen dus geen foto. Ik zag ze ook alleen maar aan de opervlakte om adem te halen. na een tijdje zijn we gaan zwemmen in de rivier . Waar ik verwachte dat het koud water zou zijn was het uiteindelijk een heerlijk warm bad. Echt zalig.

Weer terug, met op de achter grond een erg mooie zonsondergang, zijn we nog door het dorpje gelopen en was het al wer zo donker dat je haast niks kon zien.

De volgende dag na een heerlijk ontbijt naar het museum geweest en van alles geleerd over de dieren die daar leven. Ook de manier waarop ze dit gemaakt hebben was erg mooi. (ik kijk toch ook een beetje met een decorbouw oog, dank je wel Nicolette) De ingang was de mond van een slang en in zijn maag speelde het leven van de dieren zich af.

Daarna moesten we ons nog haasten voor de boot terug want deze zou rond 10 uur vertrekken en rond 9.30 waren we nog in het museumpje. Gelukkig hadden we de boot nit gemist maar of dat zo´n goed idee was??

Deze boot was er nog erger aan toe dan die op de heenweg. En iedere keer als we bij een dorpje moesten stoppen om wat af televeren sloeg de motor af. Moest de bestuurder over het dak, waarvan het ieder moment in kon storten naar de achterkant om de motor te checken.  Een mede passagier moest zelfs het roer overnemen terwijl de kapitein de motor aan de praat probeerde te krijgen. Echt te erg maar op den duur werd het wel grappig want iedereen in de boot voelde wel aan dat de bestuurder weer nar achter moest lopen bij een stop.

Uiteindelijk weer terug in Leticia, na wat motoroponthoud, kon ik weer veilig voet aan wal zetten. pffff (wat een avontuur)

Op naar de verjaardag van Salvador

Sorry voor sommige fouten die ontstaan zijn bij het tikken maar de toetsenborden zijn niet zo goed in het internetcafe hier en ik moet nogal hard tikken