Hola
Hier weer een verhaal van mij/ Het wil niet echt opschieten met het bijwerken.
Zit nu in Sao Paulo en werk in een hostel waar ik het ontbijt verzorg. En ik zit er over na te denken om een curus houtbewerken te volgen. Of hoe kan ik van hout iets moois maken zoals een kast of een stoel. Maar dit terzijde. Terug naar mijn verhaal wat zich ergens in februari afspeelde.
In de buurt van huanchaco is een vrij groot openlucht museum te bezichtigen Chan Chan genaamd.
Ook hier hebben ze weer een heel mooi toegangskaartje. (foto kaartje )
Het museum bestaat uit een binnen museum waar ze het hele complex laten zien hoe het er uit heeft moeten zien. (foto manquette) Ook zie ik hier een stukje tekst over die karaktiristieke boten waar ik al eens eerder over geschreven heb of die op fotos tie zien waren. Hier nu hoe ze het maken. Leuk idee misschien voor de scouting (he pa )
(fotos boot )
Na alles gezien te hebben binnen loop ik naar buiten. Hier moet ik een behoorlijk stuk lopen om bij het buitenmuseum te komen. Hier hebben geen shuttle busje dat je naar de plek brengt zou toch een idee zijn voor ze maar misschien denk ik weer te westers.
(foto 11.18)
Uit eindelijk na een kwartiertje lopen kom ik aan bij het complex daar weet ik mnet een groepje een gids te strikken die ons meer kan vertellen over wat er te zien is.
(foto gids)
Zo vertelt hij dat de muren die je ziet eigenlijk corresponderen met de visnetten van de bewonders van die tijd. Het waren immers voornamelijk vissers die in dit gebied leefden. En ook de vogels waren erg belangrijk voor ze want daaraan konden ze zien waar de vissen in de zee zwemmen. (foto 11.51 12.09)
Het is een vrij groot complex en ook erg hoog en dat is te zien op deze foto.
(12.50)
Dit is tevens ook het einde van de tour, ik bedank de gids en loop weer terug naar de openbare weg om daar een busje te pakken om mijn volgende verhaal te beleven.
Wanneer je goed gekeken hebt naar het toegangsbewijs aan het begin van dit verhaal dan kon je zien dat er ook andere plekken bij de toegangsprijs inbegrepen zitten. Dit zal ik in een ander verhaal vertellen.
He Mr. W. Bossa Nova,
EINDE-LIJK!
Zo begint mijn verhaal nu ik weer een nieuw reisverslag van je mag lezen. Thanks! Maar ik heb al ooit eens eerder geschreven: relaxxxx. Je zit nu in Brazilië, San Paulo. Wouw! Dat wordt dus een cursus Portugees? Oh nee, houtbewerken! Kan ik een hand-made acoustic gitaar bij je bestellen? Goeie business hoor, zeker nu de dollarkoers ervoor zorgt dat de betere gitaren 800 euro in Europa duurder zijn geworden. Onderbroekenlol met een uitroepteken, haha! Leuk verhaal. En gelukkig is het uiteindelijk onder-goed gekomen (gaap). Kan jij je daar op die stranden in Brazilië wel een beetje focussen op je board en de golven? Ik zou het niet kunnen…
https://www.youtube.com/watch?v=KDqgaeNP8h8
RAAR MAAR WAAR!
Op school is de kinderboekenweek voor de herfstvakantie feestelijk afgesloten. Het thema was “Raar maar waar”: natuur, wetenschap, techniek, uitvindingen en ontdekkingen. Leuk thema waar “Professor Raar” met zijn paarse haar wel raad mee wist. Zijn ex-collega “Prof. Walter Samba Underpants” die in San Paulo, Brazilië verbleef, had daar zeker raad mee geweten. Walter, vraagje… Waarom zijn de bananen krom? Die vraag en het liedje van Andre van Duin stonden tijdens dit thema centraal. Het antwoord ligt minder voor de hand dan je denkt. Nee, het is niet het (zon)licht. Deze clipphanger geeft het juiste antwoord. https://www.youtube.com/watch?v=vhdxZ-6Qwbo
WIE IS DE MOL!
Met de collega’s zijn we op Prinsjesdag naar Haarlem geweest. In de middag (in de zeikregen) speelden we (in 3 teams) het spel “Wie is de mol?” Nu ben ik niet zo van die spelletjes en ik wilde al helemaal niet De Mol zijn. Helaas… ik ontving de opdracht dat ik wel De Mol was. Naarmate het spel vorderde, vertrouwden de fanatieke juffen mij het fototoestel voor de opdrachten en het koffertje met de opdrachten toe. Alleen Wouter bleef argwanend over mijn rol… Vlak voor het inleveren van de opdrachten, moest ik nog even naar de wc…. een allerlaatste Mollenactie: de foto’s wissen. Hahaha, ik ben nu een oorkonde “Beste Mol” rijker… maar ja…. het vertrouwen van mijn collga’s armer. Ik blijf natuurlijk altijd… verdacht ;-)
PARIS!
(https://www.youtube.com/watch?v=7whXkifG_ms)
Mijn vrouw had als verrassing voor mijn geboortedag een hotel in Parijs geboekt. Wat een geluksvogel ben ik toch dat ik de ware in mijn leven heb gevonden ;-) Net als “Amsterdam”, houden wij van Parijs, een fantastische stad waar zo veel valt te ontdekken. Dit keer hebben we “het Louvre” bezocht. Natuurlijk hebben we een fotootje gemaakt bij de “Mona Lisa” van de beroemde homo universalis Leonardo da Vinci. In de ruimte waar dit schilderij hangt, is het altijd druk, terwijl bij de kamer van de “Rembrandts” er nauwelijks publiek was. Er hangen hier mega veel (fantastische) schilderijen en het paleis/museum is zo groot, dat ik me nu al verheugd om deel 2 ooit te mogen bezichtigen. Walter, misschien bezoek je ook ooit eens in je leven “Versailles”. Dan kun je zien hoe idioot luxe Lodewijk 14 t/m 16 en Marie Antoinette leefden! Place de la Concorde …. TJAK! (Jeugdboektip: De Guillotine van Simone van der Vlught).
OP BEZOEK BIJ DE DOOD!
https://www.youtube.com/watch?v=-o-q5i2CI_E
Om onze metrokaart die dag nog ‘goed’ in Parijs te benutten, hebben we nog een herfstwandeling in “dode stad” gemaakt: het Cimetière du Père-Lachaise. De begraafplaats waar veel beroemdheden liggen. Ergens is het wel een beetje vreemd… toeristen die met fotocamera’s begraafplaatsen fotograferen! Wij hebben op de wereld vaker op bijzondere begraafplaatsen gelopen: Praag (Oude Joodse begraafplaats), militaire begraafplaats in Normandië , de Chinese begraafplaats Manilla (weekendhuisjes voor Chinezen!) begraafplaats bij het JEATH war museum Kanchanaburi (Thailand, River Kwai), naar versteende mensen kijken in Pompeii, de mummies in Egypte en Peru. Daar weet jij alles van. Fascinerend vonden wij de Nederlandse grafstenen van onze voorvaders uit de 17e eeuw in Melaka (Maleisië) “HIER ONDERLEYT BEGRAEVN JOHAN VAN ZYL GEBOORTIGH VAN VYANEN IN SYN LEVEN OPPERCOOPMAN VAN MALACCA …. 1656”
Hoog op mijn bucketlist staat nog Auschwitz en misschien als wij de Maya-route ooit mogen doen als we nog gezond zijn, maken we het Mexicaans dodenfeest een keer mee. Maar binnenkort eerst een ander griezelig feest: 31 oktober…. HA HA HA AAARRRRGGHHHHHalloween…. Dit verhaal eindigt dan ook met met mijn laatste woorden: EINDE… LIJK.
Cimetière du Père-Lachaise, Parijs
Greeting from Jim Morrison
“The End”
Walter,
Van harte GEFELICTEERD!
Het allerbelangrijkste wat ik je in het leven kan wensen is: GELUK!
Verder wens ik je nog vele momenten toe vol ambitie, passie en altijd die nieuwsgierige kijk op onze wereld! Een toost op jou: “Walter, vandaag begint voor jou weer een nieuw rondje om onze zon. Cheers mate!”
:-)ennis