hola

weer een kort verhaaltje waaraan ik moest denken.
Als je gaat surfen dan heb je nodig:
een wetsuit, een surfboard en wat geld in mijn geval en …

Wanneer je gaat surfen, wil je zo snel mogelijk het water in dus dan trek je je wetsuit alvast aan. Dan nog een board, die kon ik gelukkig huren met het geld wat ik had meegenomen.

Dan heb ik alles om het water in te gaan om golven te pakken. Ik lekker surfen en na wat uren kom ik het water uit. Maar wel met een grote glimlach want de sessie is goed gegaan. Ik heb aardig wat golven weten te pakken.
Na de surfsessie breng ik mijn gehuurde board terug en ik betaal. Helaas pakt dit toch even anders uit.

Ik had voordat ik ging surfen de surfshop een biljet van geloof 100 pesos gegeven. Dan zou daar de huur van het board  vanaf gaan en dan was iedereen weer blij. Maar de dame achter de balie wist mij te vertellen dat ze geen wisselgeld had. Hoe dit op te lossen?
Walter is niet voor een gat te vangen en ik vertelde haar dat ik wel even bij de buren zou proberen mijn geld te wisselen.
Ook daar ving ik bot want deze hadden ook geen wisselgeld. Op naar de volgende buren. Wat zou je denken? Ook hier kon ik geen spijkers met koppen slaan. Dus maar weer verder naar een restaurant daar zouden ze vast wel wisselgeld hebben. In het eerste restaurant waar ik binnen stap kijken ze me alleen maar gek aan want ik draag nog steeds mijn wetsuit. En ze kunnen me niet helpen.
Het 2de restaurant wat ik probeer ziet er ook niet veel belofend uit. En mijn vermoedens worden bevestigd. Ook hier niks. De moed begint langzaam aan in mijn schoenen te zakken of in dit geval mijn blote voeten. Ondertussen ben ik al aardig afgedwaald van de surfshop en begin ik me toch een beetje zorgen te maken. Ik probeer nog een laatste fancy restaurant waar de obers buiten staan om mensen naar binnen te krijgen. Gelukkig hij kan mijn biljet wisselen in 2 briefjes van 50. Dat is in ieder geval iets.
Ik loop snel terug naar de surfshop om te betalen, maar ook het 50 pesos biljet blijkt te groot te zijn. Omdat ik het aardig vervelend vind worden, loop ik naar een markt kraampje waar ze van allerlei spullen verkopen zoals handdoeken, andere spullen voor op het strand en ook souvenirs. Zo’n soort kraam is het waar alles uitgestald hangt en ligt. Ik vraag de verkoopster wat het goedkoopste produkt is wat ze hebben, blijf toch Nederlander.
Ze wijst me de onderbroeken aan.
Met de onderbroek en het wisselgeld kan ik eindelijk mijn schuld aflossen in de surfshop. En met mijn nieuwe onderbroek, een mooi verhaal rijker, mijn uitgebreide woordenschat Spaans, ik weet nu wat wisselen in het Spaans is:  cambio, en een goede surfsessie in het achterhoofd wandel ik met een nog bredere glimlach terug naar mijn hostel.