Hola

Hier weer een verhaal van mij/ Het wil niet echt opschieten met het bijwerken.
Zit nu in Sao Paulo en werk in een hostel waar ik het ontbijt verzorg. En ik zit er over na te denken om een curus houtbewerken te volgen. Of hoe kan ik van hout iets moois maken zoals een kast of een stoel. Maar dit terzijde. Terug naar mijn verhaal wat zich ergens in februari afspeelde.

In de buurt van huanchaco is een vrij groot openlucht museum te bezichtigen Chan Chan genaamd.
Ook hier hebben ze weer een heel mooi toegangskaartje. (foto kaartje )
Het museum bestaat uit een binnen museum waar ze het hele complex laten zien hoe het er uit heeft moeten zien. (foto manquette) Ook zie ik hier een stukje tekst over die karaktiristieke boten waar ik al eens eerder over geschreven heb of die op fotos tie zien waren. Hier nu hoe ze het maken. Leuk idee misschien voor de scouting (he pa )
(fotos boot )

Na alles gezien te hebben binnen loop ik naar buiten. Hier moet ik een behoorlijk stuk lopen om bij het buitenmuseum te komen. Hier hebben geen shuttle busje dat je naar de plek brengt zou toch een idee zijn voor ze maar misschien denk ik weer te westers.

(foto 11.18)
Uit eindelijk na een kwartiertje lopen kom ik aan bij het complex daar weet ik mnet een groepje een gids te strikken die ons meer kan vertellen over wat er te zien is.
(foto gids)
Zo vertelt hij dat de muren die je ziet eigenlijk corresponderen met de visnetten van de bewonders van die tijd. Het waren immers voornamelijk vissers die in dit gebied leefden. En ook de vogels waren erg belangrijk voor ze want daaraan konden ze zien waar de vissen in de zee zwemmen. (foto 11.51 12.09)

Het is een vrij groot complex en ook erg hoog en dat is te zien op deze foto.
(12.50)
Dit is tevens ook het einde van de tour, ik bedank de gids en loop weer terug naar de openbare weg om daar een busje te pakken om mijn volgende verhaal te beleven.

Wanneer je goed gekeken hebt naar het toegangsbewijs aan het begin van dit verhaal dan kon je zien dat er ook andere plekken bij de toegangsprijs inbegrepen zitten. Dit zal ik in een ander verhaal vertellen.

Hola

Vanuit Huanchaco heb ik een goede uitvalsbasis om naar andere nabijgelegen plaatsen te gaan. Zo ook naar Chicama. Voor de surfers is dit de langst lopende left hander en die zou ik maar wat graag willen surfen.
Ik pak de bus vanuit de stad en moet geloof ik nog ergens overstappen. De reis kost me meer tijd dan ik gedacht had maar uiteindelijk kom ik aan op mijn bestemming. Helaas zit het me niet mee want het getij is niet goed en de golven daardoor dus ook niet.

Ik besluit om te wachten want wie weet verandert er wel wat. Tevergeefs blijkt later. Nou ik laat me niet uit het veld slaan en maak er maar een mooi dagje uit van. De golven zijn dan wel klein maar ze zijn de moeite waard om er alleen al naar te kijken. En mijn reismaatje Jut vindt het kijken naar de golven ook heerlijk.

Voordat ik besluit om terug te gaan maak ik nog wat foto’s zo ook deze.Echt weer een typische Walter foto.

Ik loop verder terug  over het strand al kijkend naar de golven totdat mijn aandacht getrokken word door een bijzonder natuurverschijnsel. Ik zie wel honderden vogels boven de golven vliegen en het is een prachtig gezicht om te zien. En misschien moest ik wel hierom naar deze plek komen om dit gezien te hebben. Ik sluit mijn verhaal dan ook af met weer een pareltje al zeg ik het zelf. Laat de fantasie spreken, ik zie er vanalles in.

Hola

Na al die museums besluit ik nog maar eens een ander museum te bezoeken. Dit keer is het een soort tempel en ook weer in de openlucht. Dat hebben ze hier veel van dat soort openlucht museums. Dat kan ook niet anders met al die grote gebouwen.

(b)

Ik moet dus nog een stukje lopen voordat ik bij de tempel kom. Vanaf een afstand lijkt het niet eens op een tempel maar meer op een uitgedroogde rots, maar als ik beter kijk, zie ik wel degelijk de stenen zitten.

1

Ik kom aan bij de ingang na een klein stukje afgesneden te hebben. Blijk ik daardoor de kassa gemist te hebben en moet ik alsnog een stuk terug lopen om mijn kaartje te kopen. De kaartjes zien er wel goed uit.

14.15

Maar daarbij zit wel het bezoek aan het museum en de tempel. Dus dat doe ik dan maar. Ook hier mogen binnen geen foto’s gemaakt worden. Weer terug bij de ingang van de tempel moet ik nog wachten totdat er voldoende mensen zijn voor de tour. Er gaan maximaal 25 mensen in zo’n groep. Uiteindelijk is de groep vol en kan ik naar binnen.

(14.16)
De gids vertelt van alles aan me, maar helaas in het Spaans en ik begrijp er de helft maar van. Ondertussen dwaal ik met mijn ogen af naar al het moois wat er te zien is. Zal dan ook niet heel veel meer vertellen maar gewoon de foto’s het werk laten doen. Gelukkig zijn er wat billboards waarop staat wat het is of hoe het eruit heeft moeten zien. Toch wel handig.

Gallery van maken
(14.33 14.41 14.50 14.52 15.13 15.15 15.20 15.21 15.24 15.26

Na al die museum bezoeken zoek ik mijn toevlucht in een surfdorpje genaamd Huanchaco.
Het dorpje staat bekend om zijn karakteristieke boten. Deze zijn gemaakt van riet en worden door de vissers gebruikt om te vissen maar nu ook om er toeristen op mee te nemen.

(Foto’s boten van roet en visser)

Het dorpje staat ook bekend om zijn goede  longboard golven want op het moment dat ik daar ben schijnt er dus een longboard wedstrijd gaande te zijn. Toch leuk om dit mee te pakken.

(Foto s billboard + wedstrijd gebied +surfers.

Hier ontmoet ik ook wat Nederlanders en met dit groepje besluiten we van het ene hostel naar een ander hostel te gaan.

Foto Nederlanders)

Niet een geheel slechte keuze want dat hostel is stukken netter en leuker. Met de Nederlanders trek ik enkele dagen op en het is hartstikke leuk zo met elkaar.
Deze plek is dan ook mijn uitval basis om naar andere bezienswaardigheden te gaan. Zoals. Chichicama en Chan Chan en de zon en maan tempel,  weer enkele museums,  het houd ook niet op.

Hierover later meer maar niet zonder af te sluiten met een mooi pareltje.

(Zonsondergang 19.01)

Hola,

Hier weer een bericht van mij.
Iedereen kent de museumnacht wel? Nou ik heb er hier een dag van gemaakt. Ik weet niet meer hoeveel ik er bezocht heb op een dag maar het waren er in ieder geval een hoop.

Vanaf Mancora heb ik een nachtbus genomen naar mijn volgende bestemming Torijo. Daar kom ik vrij vroeg aan en heb geen idee wat te doen. Ik loop wat rond en er word mij diverse malen een taxi aangeboden maar ik weet niet waarheen. Ik besluit maar een tentje in te gaan waar ik de plaatselijke drank probeer. Het is een soort warme thee met mais en andere dingen erin. Weet niet meer hoe het heet maar het was lekker. Daarna wandel ik in de aangegeven richting naar het centrum. Daar is nog alles dicht en ik besluit om dan maar foto’s te maken.

Tegenover de kerk zit een klein barretje en ik besluit daar maar eens heen te gaan. Een mens moet ook wel eens naar de wc. In de wc verwissel ik mijn lange broek voor een kortere want het was al aardig warm geworden. Wanneer ik terug kom zit er een vrouw met haar zoontje niet ver van mij vandaan. Ik raak met haar aan de praat en ze blijkt ook niet van daar te zijn maar van Lima. En ze heeft een taxi geregeld die haar naar de verschillende highlights zal brengen. Als ik interesse heb kan ik met haar mee. Nou daar heb ik wel oren naar. (dacht dat het 10 pesos zou kosten wat erg goedkoop is maar er bleek spraken te zijn van een taal probleem,  wat later bleek) Ik eet snel nog wat en daarna gaan we op weg.

Met als eerste stop museum sican.
Er is daar een hoop te zien zoals hoe ze dode mensen begraven maar ook hoe ze ze offerden. En ook wordt er uitgelegd wat de verschillende muurschilderingen betekenen.

We staan al snel weer buiten, het is niet een heel groot museum en met een jongen van 9 jaar is het ook snel bekeken. Het gebouw ziet er van buiten wel erg futuristisch uit.

Op naar het volgende punt. Onderweg flitsen de rijstvelden aan mij voorbij. Daarom eten ze hier ook  zoveel rijst en bestaat elk menu uit rijst met ….

Het volgende punt is een droog bos wat al eeuwenoud is.  Ook hier doen we een soort van bliksembezoek. Maar niet zonder enkele foto’s.

Hierna weer door naar museum nummer 3:  tucume. Dit is een soort openlucht museum. Maar we beginnen in een soort hal waar allerlei dingen tentoon gesteld zijn van de Inca’s. Daarna zijn moeder en zoon moe gelopen en keren terug naar de taxi. Ik daarentegen loop nog wat rond en kom nog heel wat leuks tegen. Een mooie trap die me naar een berg brengt waar vanaf ik een mooi uitzicht heb.

Vervolgens loop ik nog wat verder en kom ik uit op een plek waar er hard gewerkt wordt en ik daar eigenlijk helemaal niet mag komen. Ze zijn er bezig met opgravingen en reconstructie werkzaamheden. Reuze interessant maar helaas is alles afgesloten met hekwerk en golfplaten. Toch maar even snel een foto gemaakt van de hardwerkende mannen of hadden ze pauze??( heel goed kijken in de verte zijn de mannen te zien)

Daarna snel ik terug naar de taxi die ons weer naar de volgende bestemming brengt. Een museum helemaal van de buitenkant nagebouwd als tempel in de tijd van de Inca’s.

17.44)

Dit is de plek waar een groot opperbevelhebber ligt begraven. Sipan. Hij ligt er echt maar er mochten helaas geen camera’s mee naar binnen anders had ik er wel een foto van genomen. We lopen redelijk snel door de tempel heen en het voornaamste wat er te zien is, is het goud wat ze gevonden hebben. Bij het naar buiten gaan halen we onze tassen  met camera’s weer op en maken nog wat foto’s van de tuin.

(17.40, ?!)

Weer naar de taxi die ons  terug naar de stad brengt. Ik word netjes bij het hotel afgezet en daar is er nog tijd voor een laatste foto voordat ik afscheid van ze neem.

(18.20)

Op weg naar mijn volgende bestemming: Huanchaco

Hola

Hier weer een verhaal van mij. Ik ben natuurlijk al verder gereisd en zit ondertussen al weer in Chili, Pichilemu, een surftown. Waar ze vorige maand nog de bigwave contest hadden. Maar dit terzijde. Dit berichtje had ik dus eerder moeten plaatsen. Ik zit dus nu alweer in Buenos Aires.
Terug naar mijn avonturen in Peru.

In Mancora besluit ik een tour te doen doe ook een modderbad zou bevatten. De dag ervoor heb ik de tour geboekt en ik moest de volgende dag om 8uur klaar staan bij hun office. Zo gezegd zo gedaan.

de bus arriveert wat later en dan word ik meegenomen naar de plek waar de tour zou beginnen. Dit was nog bijna een uur in de bus zitten. Aangekomen bij de haven moet ik zelfs nog betalen voor de toegang van de boot. Het was niet veel maar het ging mij om het idee. Ik boek een tour waarbij alles inclusief is en dan verwacht ik dat ook. Dus ik probeer in het Spaans mijn ongenoegen te uiten om daarmee te bereiken niet te hoeven te betalen, maar helaas ook ik moet betalen.

Met de boot varen we langs een mangrove bos. Erg gaaf om te zien en daarna doe ik ook nog een krokodillen farm aan. Ook interessant. Om te zien hoe ze de krokodillen fokken. Er is gelegenheid om een krokodil vast te houden er ermee op de foto te gaan. Uiteraard moet daarvoor betaald worden wat ik weiger. Blijf toch een Nederlander. Maar neemt niet weg dat ik er een foto van kan nemen.
(fotos 5:  11.50, 12.10, 12.13, 12.23 12.27)

Daarna ga ik met de boot weer verder langs ander natuurschoon en dan zit de tour er al weer op.
(foto 12.53, 13.09)

Aangekomen in de haven valt mijn oog op een andere krokodil en ja daar moet natuurlijk een soort van Walter foto van genomen worden.
(foto 13.31)

Daarna is het tijd om te lunchen en ik word door een gezin een soort van uitgenodigd bij hun aan tafel te komen zitten en ze betalen het drinken voor mij. De erg zoete PeruCola, maar ik laat het me smaken.
Vervolgens gaat de bus weer verder naar de volgende bestemming, ik hoop het modderbad, maar nee het is een strand waar er gezwommen kan worden. Dan doe ik dat maar in plaats van de modder. Een beetje teleurgesteld neem ik een duik in het water. Maar ondanks dit gemis heb ik me toch goed vermaakt.
(foto 16.13, 16.24)

Daarna vervolgt de bus zijn weg terug naar de stad waar ik netjes afgezet word waar ik begonnen ben.

(helaas de foto’s willen nog niet lukken om ze in te voegen)

Hola,

Na de bordercrssing gaat de bus weer verder naar mijn eindbestemming Mancora. Hier blijf ik een paar dagen om te surfen maar ook omdat ik het wel een leuk relaxt plaatsje vind. al snel ontmoet ik er ook een paar andere mensen waaronder een Chinese dame, een Deense jongen die al liftend door Zuid Amerika trekt en een Australische dame. De namen zijn me even ontgaan. Ik trek enkele dagen met ze op en het is een gezellige boel.

Ook vermaak ik me met de golven alhoewel ze niet super zijn. Ik laat me vertellen door een kamer genoot, Jack een Peruaan die in Duitsland heeft gewoond,  dat er een goede surfschool is waar je ook boards kunt huren de surfschool heet Good People.

(hoe kan het ook anders)  Dit kan niet meer mis gaan. De volgende dag ga ik erheen en huur een bord maar wat schetst mijn verbazing op een van de boards zit een sticker met wel een hele aparte naam erop. Nee het is niet Walden, voor surfintimitie dit is een surfboardmerk en ik heb er zelf ook zo een. Nee het is een andere naam.

Helaas hebben ze geen stickers meer voor mij anders had ik er zeker een mee willen nemen. Het surfen gaat lekker en de sfeer in het water is net zo goed als erbuiten in het dorpje. En wanneer de golven niet geweldig zijn vermaak ik me met wandelen over het strand. Daar kom je ook nog eens hele mooie pareltjes tegen. Hier enkele ervan.

Daarna besluit ik de andere kant op te wandelen want er zijn immers 2 kanten. Ook deze kant laat me mooie parels zien die ik wel wil delen. Een ervan doet me denken aan de scouting maar ook aan woordenschat van groep 4. Haha word ik toch nog aan school herrinnerd.

Weer iets om mee af te sluiten en over weg te dromen.

Nou nog eentje dan om het mee af te sluiten.